Cytaty z 'Wichrowych Wzgórz' Emily Bronte


"Nie umiem tego wyrazić, ale z pewnością każdy człowiek zdaje sobie sprawę, że istnieje część nas

samych gdzieś całkowicie poza nami.
Na cóż by się zdało moje istnienie, gdyby ograniczało sie tylko do tego świata? Ilekroć cierpiałam dotąd, zawsze to były cierpienia Heathcliffa. Widziałam je i czułam od pierwszej chwili.
Przewodnią myślą mojego życia jest on.
Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal.
Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla minie obcy i
straszny, nie miałabym z nim po prostu nic wspólnego.
Moja miłość do Lintona jest jak liście w lesie.
Wiem dobrze, że czas ja zmieni, tak jak zima zmienia wygląd lasu. Moja miłość do Heathcliffa jest jak wiecznotrwała ziemia pod stopami, nie przykuwa oka swoim pięknem, ale jest niezbędna do życia. Nelly, ja i Heathcliff to jedno.
Jest zawsze, zawsze obecny w moich myślach - nie jako radość, bo i ja nie zawsze jestem dla siebie radością, ale jak świadomość mojej własnej istoty."



"Gdyby wszystko przepadło, a on jeden pozostał, to i ja istniałabym nadal. Ale gdyby wszystko zostało, a on zniknął, wszechświat byłby dla mnie obcy i straszny, nie miałabym z nim po prostu nic wspólnego."


"Nie mogę żyć bez mego życia! Nie mogę życ bez mojej duszy!"


"Kocham ciebie, choć mnie zabijasz, lecz czy mogę wybaczyć ci to, że zabijasz siebie?"


"Mogłabym go zabić, a on, nawet konając, nie pomyślałby o zemście."



"Katarzyno Earnshaw, obyœ nie zaznała spoczynku tak długo, jak ja żyję. Powiedziałaœ, ze cię zabiłem, stań się więc nawiedzającym mnie upiorem. Pozostań przy mnie na zawsze - przybierz, jaką chcesz, postać - doprowadŸź mnie do obłędu, tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani, gdzie nie mogę cię znaleŸć! O, Boże! To się nie da wypowiedzieć! NIE MOGĘ ŻYĆ BEZ MEGO ŻYCIA. NIE MOGĘ ŻYĆ BEZ MOJEJ DUSZY!"

"Teraz widzę jaka byłaœ dla mnie okrutna, okrutna i fałszywa. Dlaczego mną wzgardziłaœ? Dlaczego zdradziłaœ własne serce, Katy? Nie mam dla ciebie ani jednego słowa pociechy. Masz, na co zasłużyłaœ. Sama zabiłaœ siebie. Tak, teraz mnie całuj, teraz płacz! Teraz żądaj ode mnie pocałunków i łez... będę dla ciebie truciznš i wyrokiem potępienia. Kochałaœ mnie, więc jakim prawem mnie porzuciłaœ? Jakim prawem, pytam? Bo do Lintona pociagnšł cię przecież tylko lichy kaprys. Dlatego, że nie mogły nas rozdzielić ani nędza, ani poniżenie, ani œmierć, ani żadna siła boska czy szatańska, tyœ to uczyniła z własnej woli. Ja ci nie złamałem życia, sama to uczyniłaœ, za jednym zamachem łamišc i moje. Tym gorzej dla mnie, żem silny. Czy pragnę żyć? Cóż to będzie za życie, gdy ty... o, Boże! Czy ty chciałabyœ żyć mając własną duszę w grobie? Kocham ciebie, choć mnie zabijasz, lecz czy mogę przebaczyć to, że zabijasz siebie?"

"Mam tyle samo wspólnego z niebem, co z Edgarem Lintonem. Gdyby mój podły brat nie zmarnował Heathcliffa i nie zrobił z niego parobka, nawet na myœl by mi nie przyszło to małżeństwo. Ale teraz poniżyłabym się wychodząc za Heathcliffa. Dlatego on się nigdy nie dowie, jak bardzo go kocham. Wcale nie dlatego, że jest przystojny, ale dlatego, że jest bardziej mną niż ja sama. Nasze dusze sąjednakowe, niezależnie od tego, co w nich tkwi. A dusza Lintona tak się różni od mojej, jak promień księżycowy od błyskawicy, jak mróz od ognia."

"Kocham ziemię , po której ON stąpa, powietrze nad jego głową; wszystko, czego dotknie jego ręka, każde jego słowo, każde spojrzenie, każdy postępek i Jego całego bez zastrzeże"


"Widzisz, jaka jest różnica między naszymi uczuciami: gdyby on był na moim miejscu, a ja na jego, to choćbym go nienawidził piekielną nienawiścią, nigdy bym na niego nie podniósł ręki. Możesz mi nie wierzyć, jeśli nie chcesz. Dopóki by jej na nim zależało, byłby bezpieczny. Z chwilą kiedy przestałaby o niego dbać, wydarłbym mu serce i wypił krew! Ale do tego czasu (jeśli mi nie wierzysz, to mnie nie znasz)... do tego czasu wolałbym konać powoli przez lata całe, niż dotknąć jednego włosa na jego głowie!"


"W chwili kiedy jej względy by się skończyły, wydarłbym mu serce z piersi i wypił jego krew! Lecz wcześniej - nie znasz mnie, jeśli mi nie wierzysz - wcześniej sam bym prędzej umarł po kawałku, niż pozwolił, by jemu włos spadł z głowy!"


"Ponieważ niedola i poniżenie, i śmierć, i nic, czym Bóg czy szatan chciałby nas pokarać, nie mogły nas rozdzielić, ty z własnej woli to uczyniłaś."



recenzja, cytaty z, świat książki, recenzja książki, recenzje, najlepsze książki, cytaty książek, artykuły, felieton, czytanie, fragmenty, recenzji

dodajdo.com

1 komentarze:

Aleksander Sowa pisze...

Dla mnie jeśli miałbym coś napisać o "Wichrowych wzgórzach" - napiszę tylko. W tej książce wieje smutkiem. I uwielbiam ten wiatr. Bo "dumni ludzie rodzą się smutni".

Copyright © 2008 - Szelest Stron - is proudly powered by Blogger
Blogger Template